ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးမီးရွဴး တန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ

ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးမီးရွဴး တန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ




ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလံုး နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္၌ ကြၽန္သေဘာက္အျဖစ္
က်ေရာက္ေနခိုက္တြင္ ျမန္မာျပည္သားထဲမွ ေရွးဦးစြာ ရဲရဲဝံ့ဝံ့
အေျမာ္အျမင္ၾကီးႀကီးျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးမ်က္စိကို ဖြင့္ေပးခဲ့သူမွာ ဆရာေတာ္
ဦးဥတၱမ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ
ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ အလြန္တရာေက်းဇူးႀကီးမားသူ လြတ္လပ္ေရးမီးရွဴး
တန္းေဆာင္အစစ္ျဖစ္ေပသည္။ လြတ္ လပ္မႈကင္းမဲ့ေသာ အေမွာင္တိုက္ထဲက
တိုင္းျပည္ကို အလင္းေဆာင္ေဆာင္ကာ လမ္းျပခဲ့သူျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ယေန႔မ်က္ေမွာက္ ကာလတိုင္ အမွန္တရားဘက္က တိုက္ပြဲဝင္သူမ်ားအတြက္
အာဇာနည္သူရဲေကာင္း ျဖစ္တည္လွ်က္ ရွိေနပါသည္၊

ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမကို ၁၈၇၉၊ ဒီဇင္ဘာလ(၂၇)ရက္တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္
စစ္ေတြၿမိဳ႔၊ ရူပရပ္ အဖဦးျမ၊ အမိ ေဒၚေအာင္ေက်ာ္သူ တို႔မွ
ေမြးဖြားခဲ့သည္။ သက္ေတာ္ (၁၆) ႏွစ္အရြယ္တြင္ မိဘမ်ားက
ရွင္သာာမေဏဝတ္ေပးသျဖင့္ ရွင္ဥတၱမဟူေသာ ဘြဲ႔အမည္ကို ရရွိခဲ့ သည္။ နက္နဲေသာ
ပိ႗ကတ္စာေပမ်ားကို ပခုကၠဴျမိဳ႔ ေရစၾကိဳတိုက္တြင္လည္းေကာင္း၊
အိႏၵိယႏိုင္ငံ ကာလကတၱားၿမိဳ႔တြင္ လည္း ေကာင္း ဆည္းပူး ေလ့လာခဲ့သည္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ရွိခိုက္ အမ်ိဳးသားေကာလိပ္တစ္ခုတြင္ ပါဠိႏွင့္
ဗုဒ¨ဘာသာ စာေပဆိုင္ရာ ဧည့္ ပါေမာကၡအျဖစ္ ဝင္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
အိႏၵိယတြင္ ဟိႏၵဴမဟာဆပ္ဗာအသင္းၾကီး၏ ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္
ခံခဲ့ရသည္။

အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ၈ ႏွစ္ၾကာမွ် ေနခဲ့ျပီးေနာက္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံသို႔
ပညာသင္သြားေလသည္။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ သင္ၾကားေနစဥ္ ရုရွား-ဂ်ပန္စစ္ပြဲ
(၁၉ဝ၄-ဝ၅) တြင္ ဂ်ပန္က အင္အားၾကီးမားေသာ ျပိဳင္ဘက္ရုရွားကို
အႏိုင္ရလိုက္သည္ကို ေတြ႔ရျပီး အာရွတိုက္သား ဂ်ပန္ကို အထင္ၾကီးသြားခဲ့သည္။
ထိုသို႔ ဂ်ပန္စစ္ႏိုင္သည္ကို ႏိုင္ငံေရးမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္တတ္ေသာ ဆရာေတာ္
ဦးဥတၱမသည္ ျမန္မာအမ်ိဳးသားလံုးအား ႏိုင္ငံေရးမ်က္စိ ဖြင့္ေပးရန္
ဆႏၵျပင္းျပေနခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္က အာရွသားတို႔အတြက္ ဂ်ပန္သည္ ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္သည္ဟု
ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမက ယံုၾကည္သည္ႏွင့္အညီ ၁၉ဝ၇ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄ ရက္ေန႔တြင္
ရန္ကုန္မွ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တြင္ ၂ ႏွစ္ၾကာ
ပညာသင္ၾကားခဲ့ျပီး ၁၉ဝ၉ ခုႏွစ္၌ ဂ်ပန္တြင္ တရုတ္ျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္
ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနေသာ ေဒါက္တာဆြန္ယက္ဆင္က ဆရာေတာ္ကို ေလး စားခဲ့ၿပီး
တရုတ္ျပည္သို႔ သူႏွင့္အတူ လိုက္ခဲ့ရန္ပင့္ခဲ့၍ တရုတ္ျပည္သို႔
ေလ့လာေရးသြားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ကတည္းက ဦ းဥတၱမသည္
အာရွအင္အားၾကီးႏိုင္ငံမ်ား၏ အေရးပါမႈကို ေလ့လာသိရွိ သတိျပဳႏိုင္ခဲ့သည္။

၁၉ဝ၆ ေမလတြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ ဝိုင္အမ္ဘီေအ ေခၚ ဗုဒၶြကလ်ာဏယုဝအသင္း၏
ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား အရွိန္အဟုန္ရရန္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမက
ဝင္ေရာက္အားေပးကူညီခဲ့သည္။ ထိုစဥ္အခါက သူရိယသတင္းစာမွာ ဆရာေတာ္၏
ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ပံု မ်ားကို အထူးေဇာင္းေပေဖာ္ျပေေသာ သတင္းစာၾကီး
ျဖစ္ခဲ့သည္။

“ဒီတိုင္းျပည္ သူတစ္ပါးလက္ေအာက္ခံ ကြၽန္ႏိုင္ငံျဖစ္ေနရင္ ဒီတိုင္းျပည္က
လူမ်ိဳးဟာလည္း ကြၽန္လူမ်ိဳး၊ ဒီလူမ်ိဳးကိုးကြယ္တဲ့ ဘာ သာကလည္း ကြၽန္ဘာသာ၊
ကြၽန္သာသနာျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ဘာသာ၊ ကြၽန္သာသနာအျဖစ္က လြတ္ေအာင္
သံဃာေတာ္ မ်ား ေက်ာင္းတြင္ က်ိန္းအိပ္မေနပဲ သံဃာ့သမဂၢမ်ားဖြဲ႔ၿပီး
ဒီတိုင္းျပည္ဒီလူမ်ိဳး လြတ္လပ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ၾကတယ္” ဟု ႏႈိး ေဆာ္
ေဟာၾကားခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၏ အျမင္က်ယ္ျပန္႔မႈႏွင့္ ညဏ္ၾကီးမႈေၾကာင့္ ၁၉၂ဝခုႏွစ္
ဇူလိုင္လတြင္ သံဃာ့သမဂၢ အဖြဲ႔ေပါင္း (၃ဝ) ေက်ာ္မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား
အစည္းအေဝးကို ရန္ကုန္ျမိဳ႔တြင္ က်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၁၂ခုႏွစ္တြင္
ဦးဥတၱမသည္ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေပးပို႔ေသာ စာသံုးေစာင္အနက္ ေမလ (၂၁)ရက္
ေန႔စြဲပါ စာတစ္ေစာင္တြင္ “ဂ်ပန္ကြၽန္းတြင္ မိန္းကေလးျဖစ္ေစ၊
ေယာက္်ားေလးျဖစ္ေစ ၆ ႏွစ္ေစ့၍ “ၥမငာေမပ ွခ့သသူ (မူလတန္းစာသင္ေက်ာင္း)
မွာ သင္လွ်င္ ထိုလူကေလး၊ မိန္းကေလးတို႔သည္ ညကို ၁ဝ နာရီ အိပ္၍ မနက္ ၅
နာရီကို အိပ္ယာထရမည္ဟူ၍ အစိုးရမင္းမ်ားကပင္ ဥပေဒ ျပဳ၍ထားသည္။
ဦးဇင္းတို႔ ျမန္မာလူမိ်ဳးတို႔ကား အအိပ္၊ အေန၊ အစား၊ အေသာက္ အေနအထိုင္
အစစအရာရာတို႔တြင္ စည္းကမ္းနည္းလမ္း မရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္း
မူလျဖစ္ဟန္ရွိေၾကာင္း” ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ကို ကမÇာ့အျမင္က်ယ္ေစရန္
မီးေမာင္းထိုးျပခဲ့သည္။

ဦးဥတၱမသည္ သူ၏ ဂ်ပန္ျပည္အေၾကာင္း စာအုပ္တြင္ “ငါတို႔ႏိုင္ငံ၊ ငါတို႔
ျမန္မာလူမ်ိဳး ၾကီးပြားမွသာလွ်င္ ငါတို႔ကိုးကြယ္ေသာ ရွင္ ေတာ္ဘုရား၏
သာသနာေတာ္သည္လည္း ၾကီးပြားေက်ာ္ေဇာ၍ ကမÇာေပၚတြင္
ေပၚလြင္ထြန္းေတာက္လာလိမ့္မည္ဟု အထင္ရွိ၍၊ ဂ်ပန္လူမ်ိဴးတို႔၏ လံုးလ၊
ဝိရိယ၊ စည္းကမ္း၊ နည္းလမ္း၊ ထံုးစံ ဘာသာအယူဝါဒ၊ အစားအေသာက္၊ အေနအထိုင္၊
အသြားအလာ၊ အေျပာအဆို၊ ယဥ္ေက်းျခင္းတို႔ကို နည္းခံရေအာင္အႀကံျဖင့္ ၁၉ဝ၇
ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ပန္ကြၽန္းၾကီးသို႔ သြားေၾကာင္း” ေဖာ္ျပထားသည္။

ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၏ ကမÇာ့အျမင္က်ယ္မႈသည္ ဗုဒၶြသာသနာ ထြန္းေျပာင္ေရးကိုသာမက
ျမန္မာအမ်ိဳးသားလံုးအတြက္ ႏိုင္ငံေရး အသိဉာဏ္ႏိုးၾကားမႈကိုပါ
ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၇ႏွစ္ စက္တင္ဘာ သံဃာလႈပ္ရွားမႈကို ဦးေဆာင္ရာတြင္
ပါဝင္ခဲ့ၿပီး၊ ျမန္မာ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစု၏ ဦးေဆာင္
ဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေသာ အရွင္ဣႆရိယက “ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၏ ျမန္မာ
တစ္မ်ိဳးသားလံုးအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာ၊ ေစတနာႏွင့္ စြမ္းေဆာင္ရည္ဟာ
အလြန္ေလးစားေလာက္ပါတယ္။ နယ္ခ်ဲ႔ လက္ ေအာက္ က ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလံုး
ေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႔ေနခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံတကာ လွည့္လည္ျပီး
သူရရွိလာတဲ့ အသိ တရား ေတြကို လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့
တင္ျပေျပာဆိုခဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလံုး ႏိုင္ငံေရး
အသိ တရား ႏိုးၾကားလာခဲ့ၾကတာ” ဟုမိန္႔ဆိုသည္။

၁၉၂ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဦးဥတၱမ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးေစ့ခ်ေပးခဲ့ေသာ
အဟုန္ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ စတင္ေမွာက္ၾကသည္။ ထိုသို႔
ျမန္မာျပည္သူမ်ား မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၾကေသာ္လည္း မိမိတို႔၏ ဆႏၵကို ဖြင့္ဟ
ထုတ္ျပျခင္း မျပဳဝံ့ ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ဆရာေတာ္က ဘုရင္ခံ ကရက္ေဒါက္ထံ
စာတစ္ေစာင္ ေရးပို႔လိုက္သည္။ ထိုစာမွာ “ ဆာရယ္ ဂ်ီနယ္ ကရက္ေဒါက္ မင္း-
ျမန္မာျပည္က ထြက္သြား” ( ဃမေိိသခု , ြနအ သကအ ) ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
အဆိုပါႏွင္စာကို သူရိယ သတင္းစာက ထည့္ သြင္းေဖာ္ျပခဲ့ရာ တစ္တိုင္းျပည္လံုး
မ်က္လံုးျပဴးအံ့အားသင့္ခဲ့ၾ

ကရသည္။

ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ သတင္းသံုးခဲ့ေသာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ နဂိုယာျမိဳ႕ရွိ အိမ္ကို
သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ေသာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏
အတြင္းေရးမႈး ဆရာေတာ္ျဖစ္ေသာ အရွင္ေသာပါက “ဦးဇင္းအေနနဲ႔ အမွတ္တမဲ့
ေရာက္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီျပတိုက္အိမ္ၾကီးကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ အခိုက္မွာ၊
ဘုရင္ခံကရက္ေဒါက္ ထြက္သြား (ဃမေိိသခု ြနအ သကအ) ဆိုတဲ့
ေမာင္းထုတ္လိုက္တဲ့အသံၾကီးကို ျပန္ၾကားေယာင္မိတယ္။ ဒီတစ္မ်ိဳးသားလံုး
ေၾကာက္ရြံ႔ေနရတဲ့ ဘုရင္ခံခ်ဳပ္ကို ေမာင္းထုတ္ရဲတဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ့
ရဲရင့္ျပတ္သားလွတဲ့ မိန္႔ၾကားသံဟာ ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလံုး
ေၾကာက္ရြံ႔မႈေၾကာင့္ ငုပ္လွ်ိဳးေနတဲ့စိတ္ကို ႏိုးထေစ ခဲ့သည္။
အေၾကာက္တရားဆိုတဲ့ အေမွာင္ထုၾကားမွာ မေၾကာက္တရားဆိုတဲ့ အလင္းေရာင္ကို
ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္ခဲ့တယ္” ဟု မိန္႔ပါသည္။

ဤစာေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြင္းတြင္ မီးခဲျပာဖံုးျဖစ္ေနသည့္
လြတ္လပ္ေရးစိတ္၊ အမ်ိဳးသားစိတ္ဓါတ္ကို တပ္လွန္ႏိႈးေဆာ္ ေပးလိုက္သလို
ျဖစ္သြားသလို ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္လည္း တတ္ၾကြလာသည္။ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္
၁၉၂၁ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ ဖ်ာပံုခရိုင္ ေဒးဒရဲျမိဳ႔နယ္
ဆူးကလပ္ေက်းတရြာတြင္ “လိပ္အခြံ ခြာရမည္” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ ျဖင့္
တရားေဟာေျပာမႈေၾကာင့္ မတ္လ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ အစိုးရအၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္
တရားေဟာသည္ဟုဆိုကာ ရာဇသတ္ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) အရ
ေက်ာင္းကုန္းျမိဳ႔နယ္တြင္ ဖမ္းခဲ့သည္။ ဆရတာ္သည္ ျမန္မာျပည္တြင္
ႏိုင္ငံေရးမႈျဖင့္ ပထမဆံုး အျပစ္ေပး ခံရေသာသူျဖစ္ သည္။
ထိုသို႔ျမန္မာျပည္သူအားလံုးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ကာ ႏိုင္ငံေရး
မ်က္စိဖြင့္ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္
ျမိဳ႔လံုးကြၽတ္အစည္းအေဝးၾကီးေခၚ၍ “အစိုးရလုပ္တာမေကာင္းလွ်င္ မေကာင္းဟု
ေဝဖန္ခြင့္ဟာ လူ႔အခြင့္အေရးပဲ၊ ဒီအခြင့္အေရး ဟာ ငါတို႔မွာရွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ငံု႔မခံနဲ႔”ဲ စေသာ အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးႏွင္႔
လူ႔အခြင့္အေရး တရားကို ေဟာပါေတာ့ သည္။

ဤသို႔ေဟာေျပာျပီး ၇ ရက္အတြင္းမွာပင္ ဆရာေတာကို အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ျပီး
အၾကည္ညိဳပ်က္ျပားေအာင္ လႈံ႔ေဆာ္သည္ ဟုဆိုကာ ရန္ကုန္တြင္ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။
ဆရာေတာ္သည္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ သံုးႏွစ္ ဒုတိယအၾကိမ္ အျပစ္ေပး
ခံခဲ့ရ ရွာသည္။

ဦးဥတၱမသည္ ၁၉၂၇ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ၃ႏွစ္အက်ဥ္းက်ခံဘဝမွ လြတ္ေျမာက္လာျပီး
မတ္လ (၂ဝ)ရက္ေန႔၌ ပဲခူးျမိဳ႔တြင္ က်င္းပေသာ သံဃာေတာ္မ်ားၾသဝါဒခံ
ဦးစိုးသိ္မ္းၾကီးမွဴးေသာ ျမန္မာအသင္းခ်ဳပ္ၾကီး (ဂ်ီစီဘီေအ)၏ ၁၄
ၾကိမ္ေျမာက္ အစည္း အေဝးသို႔ တတ္ေရာက္ျပီး သကၤန္းရံုကိုဖယ္၍
ေထာင္ဝတ္ေထာင္စားျဖင့္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

ဦးစိုးသိမ္းက “ပရိသတ္မ်ားျမင္ရဲ႔လား။ မ်က္ရည္က်ရံုႏွင့္
အိမ္ျပန္သြားေရာ့လား။ အမ်ားၾကီးအေရးၾကီးသည္။ ယခု မ်က္ရည္က် ျခင္းဟာ
အမ်ိဳးသားေရးအတြက္ မ်က္ရည္က်ျခင္းျဖစ္သည္။ သာသနာေတာ္ေၾကာင့္
မ်က္ရည္က်ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳေသာသကၤန္းကို ခြၽတ္၍
အာဏာတန္ခိုးျဖင့္ ဦးဥတၱမကို ညွဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္သည္။ ယေန႔ ယခု အခ်ိန္ကစ၍
မိမိအသက္ကို မငဲ့ဘဲ ေဆာင္ရြက္ရမည္” ဟု ငို၍ေျပာေလသည္ဟု စစ္ကိုင္းဟန္တင္၏
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွတ္တမ္း (၃) တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ဆရာေတာ္ဦးဣႆရိယက “ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမဟာ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာကို
သူရရွိထားတဲ့ ေလာကအျမင္၊ ေခတ္အ ျမင္နဲ႔ေပါင္းစပ္ျပီး ႏိုင္ငံသားအားလံုး၏
အက်ိဳးကိုေရွးရႈျပီး လမ္းညႊန္ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ဟာ အျမင္က်ယ္ရမယ္။ တာဝန္ယူရဲရမယ္။ ေခတ္ကာလကို
လႊမ္းျခံဳျမင္ရမယ္၊ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အစြဲေတြကိုဖယ္ျပီး လက္ေအာက္ ငယ္
သားအေပၚ အျမင္ေတြက်ယ္ေစဖို႔၊ အသိတရားေတြ ၾကြယ္ေစဖို႔ လုပ္ႏိုင္ရမယ္။
ယခုဆို သာသနာဟာ စစ္အာဏာစက္ ေအာက္ ေရာက္ေနျပီ။ ဒါေၾကာင့္
ဗုဒၾၶြရဲ့ဓမၼစက္ေအာက္ ျပန္ေရာက္ဖို႔ ဦးဥတၱမလို ရဲဝံ့ျပီး အျမင္က်ယ္တဲ့
သံဃာေတာ္ေတြ အမ်ားၾကီး လိုအပ္တယ္”လို ့ မိန္းၾကားပါတယ္။
တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ မိမိတြင္ရွိသမွ် ဉာဏ္အား ခြန္အားမ်ားကို
အစြမ္းကုန္ထုတ္သံုးခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ လြတ္လပ္ေရးမရမီ (၉)ႏွစ္အလို
၁၉၃၉ခုႏွစ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ေပသည္။ ဆရာေတာ္ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည့္ေန႔ကို
ထိုစဥ္ကရွိခဲ့ေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က “ဦးဥတၱမေန႔” အျဖစ္ တရားဝင္
သတ္မွတ္ေၾကညာေပးခဲ့သည္။ ေရႊတိဂံု ေျခေတာ္ရင္း ေတာ္ဖက္မုခ္အနီးရွိ
ကန္ေတာ္မင္ပန္းၿခံကိုလည္း “ဦးဥတၱမ ပန္းၿခံ” အျဖစ္သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။
အလားတူ စစ္ေတြၿမိဳ႔တြင္လည္း ဦးဥတၱမပန္းၿခံ တခု ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္ကား ကိုလိုနီလက္ေအာက္ရွိ လႊတ္ေတာ္က
“ဦးဥတၱမေန႔”ဟု သတ္မွတ္ ကာ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾကေသာ္လည္း လြတ္လပ္ၿပီးေနာက္
ျမန္မာအာဏာရွင္မ်ား လက္ထက္တြင္ ဆရာေတာ္၏ ေက်းဇူးတရားကို အသိ အမွတ္မျပဳဘဲ
မ်က္ကြယ္ျပဳထားျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ အာဏာရွင္မ်ားနည္းတူ ဆရာေတာ္ခ်ခဲ့ေသာ
မ်ိဳးေစ့မွ ဖူးပြင့္လာၾကသည့္ ႏိုင္ငံေရးအဝိုင္းအဝန္းတြင္လည္း ဆရာေတာ္၏
ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေအာက္ေမ့ရမွန္း ဂုဏ္ျပဳရမွန္းမသိသူ မ်ားေနသည္ကို မယံုၾကည္
ႏိုင္ဖြယ္ ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ထိုကဲ့သို႔ အဓမၼမႈကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေတာ္လွန္ျပီး အမ်ိဳး
ဘာသာ၊ သာသနာ အတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ေက်းဇူးရွင္
အာဇာနည္ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအား ေနာင္လာေနာင္သားအားလံုး အျမဲတေစ သတိရ
အားက်ဂုဏ္ယူတတ္ေစရန္ အတြက္လည္းေကာင္း။ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးႏွင့္
လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ အနစ္နာခံျပီး ႏိုင္ငံေရး အသိအျမင္ ႏိုးၾကား လာေအာင္
ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ေသာ ေက်းဇူးကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း။ ဆရာေတာ္၏
ေက်းဇူးကိုသိတတ္သူမ်ား ၾကည္ညိဳသူမ်ားက စက္တင္ဘာလ
(၉)ရက္ေန႔ကိုေရာက္တိုင္း ျပည္တြင္းျပည္ပတြင္ က်င္းပၾကသည္။

အလင္းဆက္

၂၈.၁၂.၂၀၀၉