"အိမ္" ရင္ခုန္သူမ်ား

"က်ေနာ့္အိမ္သည္ အရသာရွိခ်င္ေသာ သမီးေလး၏ ရယ္ေမာသံမွ်ျဖင့္ လံုေလာက္ေသာ၊

တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ အေျဖာင့္တိုင္းတာႏိုင္ေသာ အက်ယ္အဝန္းမွ်သာရွိသည့္ သာမန္အိမ္ငယ္ျဖစ္ပါသည္။"

(စာေရးဆရာ ေနႏြယ္ ၏ "အိမ္" စကားေျပ မွ)

အေရးအသားေကာင္းတာ ရယ္၊ ခံစားမႈ နဲ႕တိုက္ဆိုင္တာ ရယ္၊ ရသ ျပည္႕ဝတာ ရယ္၊

အထူးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ရဲ႕အိမ္နဲ႕ပတ္သတ္တဲ႕

သေဘာထား၊ ခံစားမႈ ၊မိသားစုအလွ၊ မိသားစု ရသ မ်ားကိုပါ ထင္ဟပ္ေနတယ္လို႕ ခံစားမိလို႕ အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္မိပါတယ္။

မူရင္း ရသကို အျပည္႕မသယ္ႏိုင္တာေတာ႕ၾကိဳတင္ ဝန္ခံပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္ထက္ နားလည္တတ္ကၽြမ္းသူမ်ား က

ယခုလို ရသပါတဲ႕ ျမန္မာ႕စာေပ ကို အမ်ားသိႏိုင္၊ ခံစားႏိုင္ေအာင္ ဘာသာျပန္ျခင္း၊ ျဖန္႕ေဝျခင္း မ်ား လုပ္ေပးၾကပါ။ခံစားခ်က္မ်ား ဖလွယ္ေပးၾကပါ။

စာေရးသူ ရဲ႕ သေဘာထား ႏွင္႕ ရသ ကို ပိုမိုခံစား နားလည္ သြားေအာင္ တခ်ိဳ႕ စကားလံုးေတြနဲ႕ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ အေၾကာင္း

အနည္းငယ္ေလာက္ လွစ္ျပ ရွင္းျပ ထားပါတယ္။

အိမ္

အိမ္ ခ်စ္သူမ်ား၊

အိမ္ လြမ္းေနသူမ်ား၊

အိမ္ ကိုခ်စ္ရမွန္း မသိသူမ်ား၊

အိမ္ ကိုခ်စ္ေပမယ္႕ အတူေနခြင္႕မရသူမ်ား၊

အိမ္ ႏွင့္ ေဝးေနရသူမ်ား၊

အိမ္ မွာေနေပမယ့္ အိမ္ထဲမွာေနခြင့္မရၾကသူမ်ား၊

အိမ္ မရွိသူမ်ား၊

အိမ္ မရွိေတာ့သူမ်ား၊

အိမ္ ေဆာက္ခ်င္သူမ်ား၊

အိမ္ ဖ်က္ေနမ်ား၊

အိမ္ နဲ႕ပတ္သတ္ျပီး ခံစားခ်က္္ ရွိေနသူမ်ား၊ ခံစားခဲ့ ရသူမ်ား၊ ခံစားတတ္ သူမ်ား

အားလံုးအားလံုး အတြက္ ......

အလင္းဆက္

၂၄.ဧျပီလ၊၂၀၁၀

အိမ္

ေျမသား ေပၚတြင္ သစ္သားျဖင့္ ေဆာက္ထား ပါသည္။ အမိုးအကာ အခင္းတို႔၏ ထုသြင္လည္း ျဖစ္ပါသည္။

တူ၊ လႊ၊ ေရြေဘာ္၊ ေဆာက္၊ ခ်ိန္သီး၊ က်င္တြယ္ တို႔ႏွင့္ ရိုးရွင္းသည့္ နည္းပညာကိုသာ သံုးစြဲထားျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ အမိုးႏွင့္ နံရံတို႔ထိစပ္ရာ ျမင္းမိုရ္ပိတ္၊ ဆင့္တန္းႏွင့္ ၾကမ္းခင္းတို႔ ထိစပ္ရာတို႔သည္ သဘာဝႏွင့္ ေလ်ာ္စြာ ေလသမခြင့္ရေနသည္။ အပူပိုင္းဇုန္ သစ္ေတာထြက္ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ သာမန္ အျဖဴထည္ဆန္ေသာ အိမ္အိုတလံုးမွ်သာ ျဖစ္သည္။

ထိုအိမ္တြင္ အလိုရွိတိုင္း ဖြင့္ပိတ္ ႏိုင္ေသာ တံခါးမ်ား ရွိသည္။ က်ေနာ္က ေမွ်ာ္လင့္၍၊ က်ေနာ့္ ကိုလည္း ျပန္လည္ ေမွ်ာ္လင့္ ရာမ်ား ရွိေနသည္။ အဖြင့္အပိတ္ လြတ္လပ္ေသာ တံခါးမ်ားႏွင့္ ထိုေမွ်ာ္လင့္ ရာရာ မ်ားကိုေတာ့ က်ေနာ္ ေလးနက္စြာ ေလးနက္ ေနမိပါသည္။

မိုးစက္၊ လေရာင္၊ ေတးဂီတႏွင့္ တခါတရံ ပ်င္းရိမႈမ်ား စီးဆင္းရာ တံစက္ၿမိတ္ ေအာက္နား မွာေတာ့ အိမ္စိုက္ အပင္မ်ား ရွိေနသည္။ အာဖရိက ခရမ္းေရာင္ တပြင့္ ႏွစ္ပြင့္။ ကႏၱာရ ဆူးပင္ တပင္ ႏွစ္ပင္၊ ေလရွဴ ျမစ္ႏွင့္ သစ္ကပ္ႏြယ္ တႏြယ္ ႏွစ္ႏြယ္၊ ေနေရာင္ က်လ်င္ အရြက္ လွသည့္ အရိုးမာ ရြက္လွ တရြက္ ႏွစ္ရြက္၊ တစိတ္ ႏွစ္စိတ္ ကေန တခု ယုတ္ ကိုးဆယ္ မကသည့္ စိတ္ေတြ၏ ဥဒၶစၥကို ထိုးစိုက္ ထားႏိုင္ေသာ ေျမပန္းအိုးက တအိုး၊ ႏွစ္အိုး။ စိတ္မပါဘဲ ရာသီလဲ အခ်ိန္လဲၿပီး လဆန္းပကၡ၊ လဆုတ္ပက၊ၡ စႏၵမာသ၊ ေန႔၊ ည တလကေန တလ ေျပာင္း၍ လဲခဲ့ရၿပီ။

သစ္ပင္ေတြေပၚက ေနေရာင္ျခည္မွာ ခရမ္းေရာင္ေတြကလည္း မ်ားစ ျပဳေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သစ္ရည္ေတြ ကေတာ့ တက္ဆဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ကိုလည္း အပူဒဏ္ေတြကေတာ့ ဖိစီးဆဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အိမ္မွာ ခပ္ေစာက္ေစာက္ အိမ္ေခါင္မိုးရွိသည္။ အရိပ္ေအးရွိပါသည္။ စိတ္က်ေရာဂါကို ကာကြယ္ႏိုင္သည့္ ဖ်ဥ္ ကုလားထိုင္ေလးလည္း ရွိပါသည္။

ရယ္သံ၊ မ်က္ရည္၊ ဝန္တိုစိတ္အနည္းအငယ္ႏွင့္ ေငြသားအနည္းငယ္ရွိပါသည္။ ကေလးကစားစရာ၊ ပံုဆြဲကိရိယာႏွင့္ ဖဲႀကိဳးဝါ သီခ်င္းလည္းရွိပါသည္။ ျပဳလုပ္တပ္ဆင္ထား ေသာအၿပံဳးမ်ား မရွိပါ။ စႏၵရားႏွင့္ အေမလည္း မရွိပါ။ စုဘူး၊ ေဘာဂေဗဒသင္ခန္းစာ၊ ပါတီဝင္ ကတ္ျပားႏွင့္ အာဏာတို႔ မရွိပါ။ေမာ္ေတာ္ ကားလည္း မရွိ။ ေသနတ္မရွိ။ က်ေနာ့္အိမ္တြင္ က်ေနာ္လည္းမရွိပါ။

ဗုဒၶ ရုပ္ပြားေတာ္၊ သမၼာက်မ္းစာႏွင့္ ေက်ာက္ပံုႏွိပ္ ပန္းခ်ီကားမ်ားေတာ့ ရွိပါသည္။

သူ႔သေဘာသူေဆာင္ရန္ အခြင့္အေရး ရတတ္ေသာ္လည္း က်ေနာ့္သေဘာႏွင့္သာ ယူေဆာင္တတ္ခဲ့ေသာ ဘာသာတရားႏွင့္ ပံုဆြဲပညာ အထံုေလ့ပါလာေသာ က်ေနာ့္မိန္းမလည္း ရွိပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ေပးစြမ္း သမွ်ထဲက ေရြးႏိုင္စြမ္းေသာ အတတ္ႏွင့္ ႀကီးျပင္းလာမည့္ ရွစ္ဆယ္ခုႏွစ္ အလြန္မွာ ေမြးေသာ ကေလးလည္း ရွိပါသည္။

ထိုအမိုးတခုေအာက္မွာ ေက်ာင္းစာႏွင့္ဂ်ယ္လီ၊ သနပ္ခါးႏွင့္ထဘီ၊ ဆန္အိုးႏွင့္ ဗမာေငြ၊ ဘာသာစကားႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္သင္ဖိနပ္၊ ထိုအရာတို႔ႏွင့္အတူ အမိုးတခုတည္းမွာ က်ေနာ့္ေသြးသားမ်ား ေနထိုင္ၾကပါသည္။က်ေနာ္၏ မိန္းမကိုလည္း စိတ္ႀကီးဝင္စြာ က်ေနာ့္ နံရိုးတေခ်ာင္းႏွင့္ ျပဳလုပ္မထားရပါဘဲ က်ေနာ့္ေသြးသားဟု ထင္မွတ္ေနမိပါသည္။

က်ေနာ္တို႔ေသြးထဲတြင္ ကစီဓာတ္၊ အသားဓာတ္ႏွင့္ သံဓာတ္တို႔သာ ပါဝင္သည္ဟု ထင္ေနတတ္ၾကပါသည္။က်ေနာ္တို႔ ေသြးမ်ားထဲတြင္ အိမ္မ်ားလည္း ပါဝင္ေနတတ္ပါသည္။ ထိုအိမ္ထဲတြင္ သက္ေစာင့္ဓာတ္ မ်ားပါရွိ၍ လိုအပ္ေသာ အားကိုလည္း ျဖစ္ေစရပါသည္။ ထိုအားကိုျဖစ္ေစေသာ အာဟာရမ်ားကို သြယ္ဝိုက္၍ ယဥ္ေက်းမႈဟုလည္း ေခၚၾကသည္ ထင္ပါသည္။

ထိုယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ တအိမ္တည္းသားျဖစ္ေသာ ခ်ဳိသာသည့္ ရွယ္လီ၊ ျပင္းရွသည့္ မာယာေကာ့ဖ္စကီး၊ ေပါက္ကြဲသည့္ ဒိုင္လန္ ေသာမတ္စ္၊ ခိုင္မတ္သည့္ ဘီရိုပတ္စ္၊ တရားလည္းရွိ အခ်စ္လည္းရွိသည့္ ရွင္မဟာ ရ႒သာရ၊ အသက္လည္းရွည္ အတၳဳပၸတၱိလည္းရွည္သည့္ အဘိုးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ မ်က္လံုးအိုေပမယ့္ အေတြးမအိုသည့္ ဒဂုန္တာရာ၊ အသက္မရွည္ေပမယ့္ ဆံပင္ရွည္ လက္တံရွည္ခဲ့တဲ့ ေဖာ္ေဝးႏွင့္ စာအုပ္ ႀကိဳက္သည့္ ေငြျပာေရာင္ ပိုးေကာင္ေသးေသးေလးတို႔သည္ က်ေနာ့္ စာအုပ္စင္မွာ ေနၾကပါသည္။

စာအုပ္စင္သည္ သူတို႔ေနရပ္ဆိုလွ်င္ သူတို႔အိမ္သည္ က်ေနာ့္ အိမ္ထဲမွာ ရွိေနပါသည္။ ပင့္ကူ၊ ပုရြက္၊ နဂ်ယ္အိမ္တို႔သည္လည္း အိမ္ထဲမွ အိမ္မ်ားပင္ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ပိုးေကာင္ငယ္ေလးမ်ား ယဥ္ေက်းမႈ သည္လည္း သူတို႔အိမ္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ ေနႏိုင္ပါသည္။

က်ေနာ့္အိမ္သို႔ စာေပ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ အခ်စ္ႏွင့္ အရက္တို႔လာေရာက္ လည္ပတ္ေသာအခါ အိမ္ရွင္ ပီသစြာ လက္ခံရပါ လိမ့္မည္။အရက္ကို အရက္လိုေသာက္၍ အခ်စ္ကိုအခ်စ္လို ခ်စ္ရပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံေရးကို ျပဇာတ္လို ကေသာ၊ စာေပကို ေႂကြးေၾကာ္သံလို တိုင္တည္ေသာ ဧည့္သည္မ်ားကိုေတာ့ က်ေနာ့္ အိမ္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပးရပါလိမ့္မည္။ က်ေနာ္သည္ ပိုးေကာင္ငယ္မဟုတ္၊ သိပ္ယဥ္ေက်းလြန္းသူ မဟုတ္ပါ။

ႀကီးမားေသာ ဒါမွမဟုတ္၊ ႀကီးမားသည္ဟု သရုပ္ေဆာင္ထားေသာ ကိုယ္ထည္မ်ားအတြက္ က်ေနာ့္ ဧည့္ခန္း၏အတြင္း ဟင္းလင္းခြင္ႏွင့္ ဆံ့မည္မထင္ပါ။ က်ေနာ့္အိမ္က ေသးတာလည္းပါသည္။ ၁၇ ရာစု ဗာဆိုင္း နန္းေတာ္ႀကီးလို ေလးေထာင့္မားမား ထုႏွင့္ ထည္ႏွင့္ လည္းမဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူရဲေကာင္းႀကီး မ်ားအတြက္ အေနက်ဳံ႕ႏိုင္ပါသည္။ ေကာင္းကင္ဘံုကို ထိုးထြက္ေနသည့္ အမိုးခၽြန္မ်ားႏွင့္ ေဂါသစ္ လက္ရာလည္း မဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ စင္းလံုးေခ်ာ သူေတာ္စင္မ်ားအတြက္ ေခါင္းေမာ့ေနရန္ အခက္အခဲ ရွိပါသည္။ မိုးေမွ်ာ္တိုက္မ်ားလိုလည္း အထပ္မမ်ားပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္လိုက္ သင္းပင္းမ်ားသူမ်ား ေနရာေစ့ငွမည္ မထင္ပါ။

က်ေနာ့္အိမ္သည္ အရသာရွိခ်င္ေသာ သမီးေလး၏ ရယ္ေမာသံမွ်ျဖင့္ လံုေလာက္ေသာ၊ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ အေျဖာင့္တိုင္းတာႏိုင္ေသာ အက်ယ္အဝန္းမွ်သာရွိသည့္ သာမန္အိမ္ငယ္ျဖစ္ပါသည္။

အေၾကာင္းအရာပါ အိမ္သည္ က်ေနာ့္တြင္ ႏွစ္ေဆာင္ႏွစ္လံုး ျဖစ္ေန၊ ရွိေနပါသည္။ အိမ္တလံုးသည္ ျပင္ပတြင္ရွိေန၍ အိမ္တလံုးမွာ က်ေနာ္ႏွင့္အတူရွိေနပါသည္။

(၁၉၉၄ စက္တင္ဘာလထုတ္ ေရႊဝတ္မႈန္ မဂၢဇင္း အတြဲ၊ ၅၊ အမွတ္-၃ မွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားပါသည္။)
(ျမန္မာသစ္မဂၢဇင္း အမွတ္(၂) ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၀၈ မွ ထပ္မံေဖာ္ျပထားသည္ကို ကူးယူေပးပို႔ပါသည္။)

HOUSE

It is built with wood on the ground. It is a structure with roof and floor

It is built with simple carpentry using hammer, saw, plane, chisel, plumb line and carpenter’s square. Its roof and walls are constructed systematically so it can breathe sweet and natural air.

Actually it is only a simple old house made of natural timber from the forest.

There are several windows and doors. Moreover, there are some things which I hope and hope brings to me. I hope deeply about “free doors”. These are some things that I wish.

Small plants are grown under the eaves where raindrops, moonlight, music and sometimes borings flow. There are some African Violets, thorny bushes and aerial roots where creepers reside. Moreover, leaves that show their beauty when kissed by sunlight and vases which can cultivate a changeable mind. The natural waxing and waning of the moon, without wishes, is changing from day into night.

Sunlight is changing the trees to violet but the plants are still green with succulent flesh. We are suffering the heat. But the sloping roof of my house offers cool shade and pleasant atmosphere. There is a comfortable chair giving relief from sadness.

There is little money but also laughter and tears with a tiny amount of envy. There are many toys and stationery and the “Yellow Ribbon” song.

There are no false smiles. There is no piano and my mother. There is no piggy saving box or financial planning. There are no party cards and orders. There is no car. There is no gun. There is no even me in my house.

But there is the image of Buddha, the Bible and several paintings

There is my wife who believes in religion “I wish although she has own rights” and is interested in painting. There is a child born in the 1980’s who can only make the same choices.

There are school lessons and jelly, ‘ Thanakar’ and ‘Hthami’, rice pot and Burmese money, language and walking shoes which all live with my own flesh and blood under the same roof. I think highly of my wife as my own flesh although I did not make her with my rib.

I think that starch protein and fats are included in my blood. Houses are also in our blood. They are the great protein that gives us energy and power. This powerful nourishment can be called our ‘culture’.

Sweet Shelley, strong and sharp Mayakovsky, sonorous Dylan Thomas, sober and beloved Shin Maha-Rahtathara, long lived and ( long biography) Abo Thakin Kodaw Hmaing, old eyes but not old thinking Dagon Taya, short-lived but long haired and influential Phaw Way and many more.

Silver book worms that love and eat books are all living with ‘culture on my bookshelves’

If the bookshelves are their houses, their houses are in mine. Houses of scorpions, ants and wasps are also in my house. Maybe their houses are their culture too?

If literature, politics, love and alcohol visit my house I will welcome them warmly and be a good host. We must drink alcohol as alcohol and love what is deserved to love. I will warn any guests who play politics as dramas and recite literature as slogans. I am neither small worm or very civilized.

I think some bodies artificial and big do not want to vacate my drawing room. My house is rather small unlike The Palace of Versailles. Built in 17^th century it has grand pillars. Not easy for heroes. Moreover, my house has neither its decorative roof nor grand Gothic architecture. So, it may be rather difficult for perfect holy persons to stay. Like sky scrapers it has no many stairs. How can it serve all the people?

My house is an ordinary small house complete with joyous laughter from my innocent daughter. It only has space.

I have two houses and I am both houses mentioned. One of them is outside and one is within me.

Naynwe


Translated by Alinsek (15.March,2010)


Glossary

1.Yellow Ribbon song…….A yellow ribbon is a symbol with various meanings,
mostly associated with those waiting for the return of a loved one or of
military troops who are temporarily unable to come home. Recently, it has
been used to symbolize support for the International Suicide Prevention
Program.

2.Thanakha (“Limonia acidissima (Roxb)”) …… a tree that grows in Sri Lanka,
the southern and western parts of India, the north-western part of the
Himalayas and in Myanmar. In Myanmar a fragrant durable liquid or paste is
extracted from the bark which is also called Thanakha. The best Thanakha
plants are naturally slow in growth and it takes many years for the tree
trunk to grow to just two inches in diameter The bark obtained from these
trees is so fragrant that the ladies of Myanmar like them very much.


3. ‘Hthami’ ….. Myanmar woman’s lower garment.


4. Percy Bysshe Shelley (4 August 1792 – 8 July 1822) …. one of the major
English Romantic poets and is critically regarded among the finest lyric
poets in the English language. He is most famous for such classic anthology
verse works as Ozymandias, Ode to the West Wind, To a Skylark, and The
Masque of Anarchy, which are among the most popular and critically acclaimed
poems in the English language.



5. Vladimirovich Mayakovsky (July 19 [O.S. July 7] 1893 -April
14, 1930) … a Russian and Soviet poet and playwright, among the foremost
representatives of early-20th century Russian Futurism.



6. Dylan Marlais Thomas (27 October 1914 – 9 November 1953) …. a Welsh poet
and writer who wrote exclusively in English. In addition to poetry, he
wrote short stories and scripts for film and radio, which he often performed
himself. His public readings, particularly in America, won him great
acclaim; his sonorous voice with a subtle Welsh lilt became almost as famous
as his works.



7. Shin Maha-rahtathara …. a famous Myanmar Poet monk during Innwa(Ava)
period(15th century). His works contain the prayer Linga, a kind of Myanmar
poetry to Shwe-set-taw( a foot-print of the Load Buddha) and twenty one
poems on secular life.



8. Thakin Kodaw Hmaing (23 March 1876 - 23 July 1964) …. the greatest
Burmese poet, writer and political leader in the 20th century history of
Burma. He was regarded as the Father of Burmese nationalist and peace
movements as well as a literary genius. His legacy and influence on the
post-war generations can still be felt in both literature and the ongoing
political situation in Myanmar (Burma).

9. Dagon Taya (1919-20 ) ….Burmese poet who a creative writer who
continues to compose beautiful poems, short stories, novels and commentaries, is the recognized leader of the post-World War II writers who promoted literary realism and art for the people’s sake under the banner of Sar Pe Thit (New Literature).

10. Phaw Way …. a popular Myanmar modern poet and passed away in 3 July
1978.

11. The Palace of Versailles, or simply Versailles … a royal château in
Versailles, the Île-de-France region of France. In French, it is known as
the Château de Versailles.

12. Gothic architecture …. a style of architecture which flourished during
the high and late medieval period. It evolved from Romanesque architecture
and was succeeded by Renaissance architecture.

Originating in 12th-century France and lasting into the 16th century, Gothic
architecture was known during the period as "the French Style" (Opus
Francigenum), with the term Gothic first appearing during the latter part of
the Renaissance. Its characteristic features include the pointed arch, the
ribbed vault and the flying buttress.

Gothic architecture is most familiar as the architecture of many of the
great cathedrals, abbeys and parish churches of Europe. It is also the
architecture of many castles, palaces, town halls, guild halls,
universities, and to a less prominent extent, private dwellings.

"My house is an ordinary small house
complete with joyous laughter from my innocent daughter."

("House" by Naynwe)